ತಾನು ಬೀಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ
ಗಾಳಿ ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು
ತಾನು ಉಕ್ಕಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ
ಕಡಲು ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು
ಆದರೆ,
ಬೋರಲು ಬಿದ್ದ ತೆಂಗಿನ ಮರಕ್ಕೆ
ಹಾಗೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯೂ ಅದೇ
ಪ್ರೀತಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಿ?
- ಚಾಮರಾಜ ಸವಡಿ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
ಕವನ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಚೊಕ್ಕದಾಗಿದೆ, ಲೇಖಕರ ಜೀವನವೊ ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ! ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಬರೆದದ್ದನ್ನೇ ನಕಲು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆಗ ನಾವೂ ಕೂಡ ಬರೆದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.ಜಗಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುವದು ರುಜುಮಾರ್ಗದವರ ಜಾಯಮಾನವಲ್ಲವಷ್ಟೇ ?
ಭಟ್‌ ಅವರೇ, << ಲೇಖಕರ ಜೀವನವೊ ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ! ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಬರೆದದ್ದನ್ನೇ ನಕಲು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆಗ ನಾವೂ ಕೂಡ ಬರೆದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.ಜಗಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುವದು ರುಜುಮಾರ್ಗದವರ ಜಾಯಮಾನವಲ್ಲವಷ್ಟೇ ? >>
ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ್ದರ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅದ್ಭುತ ಕವನ...
sooooper sir.. :)
ದೇಸಾಯಿ ಅವರೇ, ಧನ್ಯವಾದ. ಅದೆಂಥ ಅದ್ಭುತ ಕಂಡಿರೋ ಕವನದಲ್ಲಿ. ಅನುಭವಿಸಿದವನ ಫಜೀತಿಯೂ ಅದ್ಭುತ ಅಲ್ಲವೆ? :)
sundara arthapoorna kavana
Post a Comment