ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹೀಗೇ...

ಆತ್ಮೀಯರೇ,

ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಅಗಾಧವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಬಹುತೇಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಬದಲಾಗಬೇಕು ಎಂದು ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಅನ್ನಿಸಿದೆ.

ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಕ್ಷಣಕ್ಷಣ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ವಿವರವಾಗಿ ತಲುಪಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಹಳೆಯ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಉಣಬಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದ ದಡ್ಡತನದ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಲು ತಕ್ಷಣ ಆಗದ ನನ್ನ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಕುರಿತು ನನಗೆ ಖೇದವಿದೆ.
ಇದನ್ನು ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸುವ ಮನಃಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವುದು ಈ ಬ್ಲಾಗ್‌ ರೂಪಿಸುವ ಉದ್ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.

ಉಳಿದಂತೆ, ನಾವೆಲ್ಲ ಪರಸ್ಪರ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಷ್ಟೊಂದು ಇದೆಯಲ್ಲವೆ?ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗಿನ ಎಂಥದೋ ಭಾವನೆ, ಬಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರುವಾಗ ಕಂಡ ಮೋಹಕ ಮುಖ, ಶಾಲೆಯ ಗೇಟ್‌ ಬಳಿ ನಿಂತಿರುವ ಅಚ್ಚರಿಗಣ್ಣಿನ ಮಗು, ಮಗುವಿಗೆ ಹಾಲೂಡಿ ಮತ್ತೆ ಇಟ್ಟಿಗೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಕಟ್ಟಡದ ಕೂಲಿಯಾಳು, ತಿನ್ನುವುದನ್ನೇ ಕಾಯಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಡುಮ್ಮ-ಡುಮ್ಮಿಯರು, ಅನಗತ್ಯದ ಬಿಂಕ ತೋರುವವರು, ಮುಗುಳ್ನಗುವ ಅಪರಿಚಿತರು, ಮುಖ ಗಂಟಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಸಾಗುವ ಪರಿಚಯದವರು, ಗೊತ್ತಿರುವ ಅಲ್ಪವನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಹಂಚುವವರು, ಗುಪ್ತ ಅಸೂಯಿಗಳು, ಅನಸೂಯಿಗಳು, ಸೊಗಸುಗಾರರು, ಮೋಜುಗಾರರು, ಕಳ್ಳರು, ಸುಳ್ಳರು (ಈ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಜನರಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀಯರೂ ಇದ್ದಾರೆ!)- ಹೀಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನರು ಎಷ್ಟೊಂದು ರೀತಿಯ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಿತ್ಯ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತ, ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತ, ನಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ರೂಪಿಸುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ! ಇಂಥವನ್ನೆಲ್ಲ ಪರಸ್ಪರ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಡವೆ?

ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ನಿಮ್ಮದು. ಯಾರೂ ಯಾರನ್ನೂ ಪ್ರಭಾವಗೊಳಿಸುವುದು ಬೇಡ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅನಿಸಿದಂತೆ ಬರೆಯಿರಿ. ಬರೆದಂತೆ ಬದುಕೋಣ. ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಒಂದಿನ, ಇಂಥದೊಂದು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ಚಪ್ಪರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದೀತು.

ಅಂಥ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತೇನೆ.

- ಚಾಮರಾಜ ಸವಡಿ